Difference between revisions of "Αναρχισμός"

Revision as of 15:14, 11 July 2008

O Αναρχισμός (Αγγλικά, Γαλλικά: Anarchism, Ισπανικά: anarquismο) είναι ένα ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό κίνημα. Ετυμολογικά προέρχεται από την ελληνική λέξη αρχή= εξουσία και το στερητικό α. Ως ιδεολογία στοχεύει στην χειραφέτηση των αρχώμενων και την κατάργηση των αρχούντων. Ως αιτίο αυτής της ιδέας, ο Αναρχισμός του 20ου αιώνα θεωρεί ότι το κράτος αποτελεί τη σύγχρονη μορφή αρχούμενης εξουσίας, καθώς και τα πολιτικά κόμματα. Αρνείται τη μεταβατική περίοδο της Δικτατορίας του Προλεταριάτου, που προτείνουν οι Κομμουνιστές για το πέρασμα στην αταξική κοινωνία. Επίσης, προωθεί την αυτοδιαχείριση και εστιάζει στην προσωπική ευθύνη που έχει το άτομο για τις πράξεις του απέναντι στον εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο, του οποίου είναι μέλος.

Η λέξη αναρχία, όπως τη χρησιμοποιούν οι περισσότεροι αναρχικοί, δηλώνει μια αρμονική αντιεξουσιαστική αταξική κοινωνία, που στηρίζεται στις δυνατότητες της εθελοντικής συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας των ανθρώπων με βάση τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό και την προσωπική συμμετοχή. Στη θέση των εξουσιαστικών πολιτικών δομών και των οικονομικών θεσμών οι αναρχικοί προτείνουν κοινωνικές σχέσεις θεμελιωμένες στην "εκούσια" ομαδική συγκρότηση αυτόνομων ατόμων, την αμοιβαία βοήθεια και την αυτοδιάθεση.

Ενώ συχνά ο αναρχισμός ορίζεται από αυτό στο οποίο εναντιώνεται, εντούτοις οι αναρχικοί ανά τις εποχές πρόσφεραν σύμφωνα με το όραμα για αυτό που πιστεύουν ότι είναι η αληθινά ελεύθερη κοινωνία. Ωστόσο, οι ιδέες για το πώς μπορεί να είναι λειτουργική μια τέτοια κοινωνία πιθανώς διαφέρουν πολύ, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στις διαπλεκόμενες οικονομικές σχέσεις.

Φρονεί ότι την ιδιοκτησία θα πρέπει να τη διαχειρίζονται οι εθελοντικές ομάδες, σημείο που προσβάλει όμως την ελευθερία της νομής της κατοχής και της εκμετάλλευσης αυτής από τον ιδιοκτήτη. ["Επαναφορά εξουσίας"].

Προέλευση

Η πρώτη αναφορά της λέξεως αναρχία υπάρχει στο έργο Επτά επί Θήβαις (467 πΧ) του Αισχύλου. Εκεί η Αντιγόνη ανοιχτά αρνείται να αποδεχτεί το διάταγμα των κρατούντων να αφήσει άθαφτο το πτώμα του αδερφού της Πολυνείκη, ως τιμωρία για την συμμετοχή του στην επίθεση κατά των Θηβών, λέγοντας: "Ακόμα και αν κανείς άλλος δεν επιθυμούσε να συμμετάσχει στην ταφή, εγώ μόνη μου θα τον έθαβα και θα έπαιρνα το ρίσκο που θα σημαίνει η ταφή του αδερφού μου. Ούτε ντρέπομαι να δράσω ενάντια αψηφώντας τη βούληση των κρατούντων (έχουσα άπιστων την αναρχίαν πόλει)."

Σύμφωνα με τον Κροπότκιν, οι Στωικοί, με κορυφαίο τον Ζήνωνα "αποστρεφόντουσαν την παντοδυναμία του κράτους, την επέμβαση του και τον κρατισμό και διακήρυσσαν την κυριαρχία του ηθικού νόμου του ατόμου" ^[1]. Έτσι σύμφωνα με τον Κροπότκιν, ο Ζήνων ήταν ο καλύτερος υπέρμαχος της αναρχίας στον αρχαίο κόσμο.

Είδη Αναρχισμού

Δύο είναι τα κυριότερα ρεύματα του αναρχισμού. Ο Αναρχοκολεκτιβισμός και Ατομικιστικός Αναρχισμός.

Στον αναρχοκολεκτιβισμό συμπεριλαμβάνονται ο αναρχοσυνδικαλισμός και ο αναρχοκομμουνσιμός και οι κύριοι εκπρόσωποι του ευρύτερου αναρχοκολεκτιβιστικού κινήματος είναι ο Μιχαηλ Βακούνιν , ο Π. Κροπότκιν(αναρχοκομμουνιστής), ο Ερρίκο Μαλατέστα(αναρχοκομμουνιστής), ο Pierre-Joseph Proudhon, ο Georges Sorel(αναρχοσυνδικαλιστής),

Ατομικιστικός Αναρχισμός

Υποστηρίζει ως αναγκαία την αναγνώριση της "εμπράγματης ιδιοκτησίας", του κάθε ατόμου. Ο κύριος εκπρόσωπος αυτού του ρεύματος είναι ο Κάσπαρ Σμίντ, πιο γνωστός ως Μαξ Στίρνερ.

Αναρχοσυνδικαλισμός

Αναπτύχθηκε στη Γαλλία, Ισπανία και την Ιταλία και επεκτάθηκε και σε άλλες χώρες. Αντιτίθεται στο κράτος, την πολιτική πάλη και τα πολιτικά κόμματα. Δίνει τον πρώτο ρόλο στα συνδικάτα και θεωρεί την απεργία ως την βασική μέθοδο πάλης ενάντια στην αστική τάξη.

Αναρχοκομμουνισμός

Φρονεί ότι την ιδιοκτησία θα πρέπει να τη διαχειρίζονται οι εθελοντικές ομάδες, σημείο που προσβάλει όμως την ελευθερία της νομής της κατοχής και της εκμετάλλευσης αυτής από τον ιδιοκτήτη). ["Επαναφορά εξουσίας"]. Κύριος εκφραστής της θεωρίας αυτής ήταν ο Π. Κροπότκιν, ο οποίος τοποθετούσε τα συμφέροντα της κοινωνίας πάνω από τα συμφέροντα του ατόμου και προέτασσε την ηθική δράση εναντίον της αστικής τάξης και της κυβέρνησης.

Αντιθέσεις μέσα στον Αναρχισμό

Ο Αναρχισμός σαν κίνημα έχει διττό χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει διότι οι ακόλουθοι του επηρεάζονται από διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες, καταστάσεις και παραδόσεις. Παρόλα αυτά ο αναρχισμός αντιμετωπίζεται ως μία ιδεολογία διότι όλοι οι υποστηρικτές του έχουν ορισμένες κοινές αρχές. Εναντιώνονται στο κράτος(και κάθε μορφή πολιτικής εξουσίας) , στην θρησκεία και επιζητούν την οικονομική ελευθερία, είτε αυτό συνεπάγεται τον αναρχοκομμουνισμό είτε τον αναρχοκαπιταλισμό. Δύο είναι τα κύρια ρεύματα του αναρχισμού. Ο αναρχοκολεκτιβισμός και ο αναρχοκαπιταλισμός. Συνοπτικά ο Κολεκτιβιστικός αναρχισμός (αναρχοκολεκτιβισμός) είναι μια μορφή άκρατου σοσιαλισμού(εξού και η άρνηση στη δικτατορία του προλεταριάτου), όπου κύρια στοιχεία είναι ο ακραίος κολεκτιβισμός, η ταξική πολιτική, η κοινωνική επανάσταση, η συνεργασία/ αμοιβαιότητα (μουτουαλισμός), το κοινωνικό καθήκον, η κοινοκτημοσύνη και άλλα. Το οικονομικό του σύστημα είναι ο αναρχοκομμουνισμός. Εν αντιθέσεως ο ατομιστικός αναρχισμός είναι μια μορφή άκρατου φιλελευθερισμού( καπιταλισμός χωρίς κράτη), όπου κύρια στοιχεία είναι ο ακραίος ατομικισμός, ο ατομισμός, ο εγωισμός, η συμβατική υποχρέωση , η ατομική ιδιοκτησία και άλλα. Το οικονομικό του σύστημα είναι ο αναρχοκαπιταλισμός.

Δικτυακοί τόποι

• Αντιεξουσιαστική Κίνηση
• Anarchopedia
• Anarchist's FAQ
• blackened.net
• Against Politics - Appleton - Boston Anarchists
• Noam Chomsky on Anarchism by Noam Chomsky
• Anarchoblogs Blogs by Anarchists.
• Anarchy Archives extensively archives information relating to famous anarchists. This includes many of their books and other publications.

at the Daily Bleed's Anarchist Encyclopedia

• Infoshop.org (wikipedia page)
• Industrial Workers of the World

1. ↑ Anarchism, written by Peter Kropotkin, from Encyclopaedia Britannica, 1910]