Still working to recover. Please don't edit quite yet.
ΑναÏχοκολεκτιβισμός
Template:Αναρχισμός Ο αναρχοκολεκτιβισμός είναι ορολογία που πρωτοδιατυπώθηκε από τον Μιχαήλ Μπακούνιν. Είναι βασισμένος στον σοσιαλισμό και πιο ειδικά στον ουτοπικό σοσιαλισμό του 19ου αι.
Ο αναρχοκολεκτιβισμός είναι η αντίληψη που θέλει τους ανθρώπους να προτάσσουν τα ομαδικά συμφέροντα πάνω από τα ατομικά και να επιδιώκουν τη συνεχή αλληλεγγύη μεταξύ της κοινότητας. Ο αναρχοκολεκτιβισμός που ονομάζεται και κοινωνικός αναρχισμός είναι βάση της κοινωνικής αλληλεγγύης, της καλοσύνης και της συλλογικότητας. Οι αναρχοκολεκτιβιστές πιστεύουν στη δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος να είναι καλοσυνάτος. Φρονούν πως αυτή η καλοσύνη θα ακμάσει όταν καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία, η οποία επιφέρει τον ανθρώπινο εγωισμό και τον επιβλαβή και άσκοπο ανταγωνισμό. Έτσι όταν οι άνθρωποι οργανώνονται μεταξύ τους με βάση αυτή την καλοσύνη δεν χρειάζονται καμία κυβέρνηση να τους ελέγχει και να τους ρυθμίζει.
Συνοπτικά ο Κολεκτιβιστικός αναρχισμός (αναρχοκολεκτιβισμός) είναι μια μορφή άκρατου σοσιαλισμού (εξ' ου και η άρνηση στη δικτατορία του προλεταριάτου), όπου κύρια στοιχεία είναι ο ακραίος κολεκτιβισμός, η ταξική πάλη, η κοινωνική επανάσταση, η συνεργασία / αμοιβαιότητα (μουτουαλισμός), το κοινωνικό καθήκον, η κοινοκτημοσύνη και άλλα. Απόρια του αναρχοκολεκτιβισμού είναι ο αναρχοκομμουνισμός.
Η αμοιβαιότητα (μουτουαλισμός) στον αναρχοκολεκτιβισμό[edit]
Η αμοιβαιότητα αντιτίθεται στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι ένα σύστημα έντιμης παραγωγής και ανταλλαγής, στο οποίο οι άνθρωποι (κοινότητες, κολεκτίβες) συναλλάσσονται μεταξύ τους, ανταλλάζοντας τον παραγόμενο πλούτο έντιμα και χωρίς κέρδος. Άρα οι κοινωνική αλληλεξάρτηση είναι τόσο δυνατή, ευεργετική και ορθή ώστε κανένας κυβερνητικός μηχανισμός δεν μπορεί να αντικαταστήσει την παρούσα αρμονία της κοινωνίας. Οι αναρχικοί θαυμάζουν την αμοιβαιότητα που παρατηρείται και αναπτύσσεται στις μικρές κοινότητες.
Ιστορικά οι υποστηρικτές του Proudhon προσπάθησαν να εφαρμόσουν τη θεωρία του μουτουαλισμού στη πράξη και κατασκεύασαν τράπεζες, «Αμοιβαίες Πιστωτικές Τράπεζες», οι οποίες χρέωναν τους πελάτες με τόκους τόσο μικρούς, ίσα ίσα για να καλύψουν τα έξοδα της τράπεζας και όχι για να αποκομίσουν κάποιο κέρδος.
